My baby shot me down...

Bij deze wil ik afscheid van jullie nemen, lieve lezers.
Veel heb ik met jullie gedeeld, maar nu hou ik ermee op.

I am no longer there.

xxx Lola Beretta, the artist formerly known as Bordello.

#Twitter

Wonderwel, ik heb het geprobeerd. Maar ik ben niet hip genoeg, niet accuraat genoeg, en in groot verschil, zwelgend in mijn virtuele achterstand, niet 24/7 in het bereik van een internetverbinding. Ik heb namelijk nog een heel normale mobiele telefoon waar ook jouw moeder raad mee zou weten. Met een normaal cijfertjestoetsenbord. Géén QWERTY, of wellicht AZERTY, zoals jullie, lieve, lieve zuiderburen dat kennen. Ik heb dat niet en ik hoef dat niet.

Terug naar het onderwerp. Twitter. Opeens zijn we vrienden met de sterren die 10 jaar geleden nog op posters in onze meisjeskamers hingen, naast die van Black Beauty en de Spice Girls. Ik heb trouwens nog steeds een poster van de Spice Girls. En ik vind `m tof. Gewoon omdat het tof is. Niet uit zogenaams HIPgehalte. Want, ik ben dus niet hip.

In tegenstelling tot de meeste mensen om mij heen, draag ik geen ruitjesblouses-gecombineerd-metsandaalpumps-meteenlycraleggingpakinflurescerendekleuren-meteengroenepetticoat-oranjenagellak-paarshaarweggeschorentot5centimeternadehaargrens-vandieloeigrotegrateninmijnoren- EN EEN NEPPE RAY BAN WAYFARER. Nee, nee, nee fuckers, nee lieve lezers, nee followers, nee virtuele vrienden, ik heb dat niet. Ik hoef dat ook niet, want ik vind zelf dat ik er prima uit zie. Ik draag graag spijkerjurkjes, met suede laarzen en een grote bloem in mijn haar, en iets minder hip, des te meer design, een Alain Mikli bril op mijn poezelig neusje. Omdat die mij goed staat. En niet omdat het hip is. Ik KOTS van hip.

Hipperdiehiphiphiphop.

( Een website die trouwens redelijk bij mijn tirade-van-hierboven aansluit is de volgende )

Ook vind ik meisjes van 18 die met hun blote, kleine borstjes op foto's gaan lachwekkend. Niet cool. En dat mag ik dan weer niet zeggen, want dat is niet netjes.
Nee, er is wel meer niet netjes. Bellen in de supermarkt bij de kassa is ook niet netjes. Iemand filmen die net even lekker het grote verlies van afgelopen zondag wef staat te kussen, is ook niet netjes. Gebeurt ook. En als het gaat om het feit dat ik zelf ook niet altijd de coolste ben, dus misschien niet zou mogen oordelen over de "Coolheidsfactor" van iemand anders, c.a.r.e.

Goed, Twitter. Twitter is niks. Er is niks aan. Het is pretentieus en nep. Waarom is dat dan zo, lieve Lola? Omdat ik het zelf uitgeprobeerd heb. Uiteindelijk moet je wel zo twisted zijn wil je je hele leven door een blauw vogeltje aan de buitenwereld verkondigen. Dat vind ik, en daar blijf ik bij. Ik vind het niet leuk. Klaar.
Adìos Twitter. Wellicht ook A Dìos Hyves, en misschien, maar dat moet ik nog even overpeinzen, ook A Dìos Feestboek.

Maar dat weet ik nog niet zeker...

Little Armored One

Persoonlijk zou ik mijn eigenste grootmoeder verkopen aan een vleesetende nomadenstam in de Kalahari om een paar Armadillo's van Alexander McQueen te kunnen bezitten, maar Abbey Lee Kershaw weigerde ermee de catwalk op te zwalpen. Ondank is 's werelds loon. En als Abbey Lee nu niet toevallig het licht van mijn ogen en het vuur van mijn lendenen, aka mijn grootste girlcrush sinds Lola Beretta was, dan zou ik hier en nu een rant beginnen over rotverwende modellenkindjes. Rotverwende modellenkindjes met luciferbeentjes en knorrende maagjes met alleen een poederhoopje amfetamines erin. Die mineraalwater drinken, alleen mineraalwater, en die potjes babyvoer lepelen alsof er geen morgen meer zal zijn. 71 kcal per honderd gram, c'est si bon bon. Maar ik adoreer Abbey Lee, en haar scheve tanden en haar gat in haar neus en haar piekerige droge haren, dus kunnen we de afgunstige-dikke-wijvenpraat gerust even skippen voor nu. Gelukkig maar.
Abbey Lee wou de 10-inch hoge lobster claws niet aan op de runway, net als collegamodellenkinders Natascha Poly en Sascha Pivovarova. Ikzelf strompel elke dag weer op deze aardkloot op de korte bokkenpootjes die de Goede Heer mij geschonken heeft, maar als ik van die meterslange satéstokken in mijn onderlijf had prikken, ik zou ook wel weten wat níet te breken. Besides, Abbey Lee- het arme schaap, is al eens op haar lieflijk bakkes gekletterd, in de Rodarte show van 09, waarna ze maandenlang met haar knie in de plaasters hing. En, geen kwaad woord over modellen, maar het is niet alsof die kinders intussen de tijd kunnen verdrijven met een turf van Houellebecq. Als je dat al zou willen. En dan die keer dat de lieve schat, met haar ribbenkastje ineengepletterd in een korset van McQueen, zoals mijn moeder dat zou schoon zegt 'in de pattaten viel'. Het leven kan hard zijn, voor een modellenkind.
Voor de niet-modellenkinders in deze wereld is het anders ook geen pretje. Ik puf en zweet, maak ijsthee en zie met lede ogen de uitdroging van mijn haardos bij deze haaronvriendelijke temperaturen. Bovendien krijg ik morgen, oh bloedrood ochtendgloren, mijn examenresulaten voor de kiezen. En ik verzeker u, dat zal niet schoon zijn. Bovendien heb ik geen Armadillo's. Dat is droevig, want als ik ze had, zou ik ze dragen tot het bittere eind van mijn kromme nijlpaardpoten. Goed geweten. En als ik ze voor mijn verjaardag zou krijgen, grote goden, dan zou ik zo gelukkig zijn als een modellenkind met een selderstengel. Mijn verjaardag is over een week. Maar dat wist u al.

Save the DRAMA for your MAMA

Welja, wel godverdomme ja. Ik dacht weer eens slim bezig te zijn toen ik mezelf ietwat overblufte bij het uitzendbureau. Natuurlijk, oké, het is niet het allerverstandigst, maar ik dacht: Dan plannen ze me mooi vaak in.
Dus, de lieve mensen daar, dachten en denken dat ik met volle dienbladen kan lopen. En bier kan tappen en met meer dan drie borden kan lopen. Surprise, surprise, ik kan dat dus niet. Ik heb geen volle dienbladen nodig in mijn leven, ik gebruik gewoon flessen. Dat geeft gelijk het hoe en waarom aan van het tweede punt, bier tappen. Ik ben geen BELG ik lus dat dus NIET. I do very well on anything but that. I do not want a pony, I want a Jäger, dankeschön. En met borden lopen. Wie de hel in zijn normale leven loopt met borden en waarom? Waarom niet gewoon twee keer met twee borden lopen, dan heb je hetzelfde effect. Dus ik werd gebeld, of ik dit weekend in Z. wilde werken op een viersterren-chateau-hotel. Tuurlijk. Doen we even. Niet. Doen we dus even niet.

Ik heb gelogen. Gezegd dat ik familieweekend heb. In Limburg. En dat we vanavond al vertrokken. Ik denk dat het verstandig is om mijn cv te gaan printen, vele malen, en dan maar écht werk te gaan zoeken voor deze vakantie. Dat lijkt mij, persoonlijk, het beste. Voor de rest ga ik dit weekend alleen nog maar zuipen met lieve vrienden, and I do not care. At all. So save the fucking drama for your MAMA.

€ 4,95

R E F O R M / D E F O R M

Zou ik dan niet beter...

Eens stoppen met drinken? En iets anders gaan gebruiken... ?

W O R K B E A T F I E R C E S O U N D

http://www.youtube.com/watch?v=eyqUj3PGHv4&feature=related


YOU GOT TO BELIEVE IN THE YES.

C'est fini car pire que ça serait la mort

Vraagje: wat doe je als de ex-batsslet van je verloofde plots voor de toog van je broodjesbar staat en een Broodje Tante Jeanne bestelt? Dan neem je het oudbakkenste pain français, prak je het vol met aardappelsla, vingerdik eiersla erop, een paar vette plakken kaas, pikante saus, een handvol uien en augurken, en dan- als niemand het ziet- knijp je er nog een goeie neut mayonaise op. Alsjeblief lief kind. Dat zijn dan 1300 volle kilocaloriën, als ik even slordig mag rekenen. Bedankt en smakelijk hè.

Maar nu over tot de orde van de dag: Stromae. Mijn dj-lief zal mij haten en verachten omwille van deze post, maar hij moet effe zijn bek houwe- ik weet namelijk wat er in het derde schuifje van links op zijn kamer ligt.

Stromae, aka Paul van Haver is ne Brusselse gamin- en ne schone, en zijn naam is verlan voor Maestro, zoals jullie allemaal wel al gesnapt hadden. Hij heeft het liedje geschreven dat- tot spijt van wie het benijdt- in fitnesszalen, fakbars en supermarkten aller landen weerklinkt: Alors on danse.
Het liedje is simpel, elegant en het sax sampletje maakt een mooie evenwichtsoefening tussen catchy en rotirritant. En dan de lyrics! Doen me denken aan die ene avond met C., toen we nóg younger en nóg angrier waren, en toen we met ons allerlaatste geld twee flessen wodka hadden gekocht, en onze laatste coke versneden met talkpoeder. Ik weet nog hoe C. explosief in het rond kotsend van de trap stuikte, waarna ik langs de brandladder uit het raam klom omdat ik niet in de buurt van de zuur stinkende trap wilde komen. En C., lieve magere dealende vechtende vloekende C., die lachte. "C'est ça. Dès que maintenant, ça peut pas devenir pire." En daar moesten we op drinken. En kotsen. En ik geloof dat we toen in slaap zijn gevallen. Ik weet dat niet meer.

En dat  is waarom ik die Stromae wel mag. Omdat ik nu weet dat ik, als ik op een dag wakker word en and I will find my anger gone... dan zal ik ophouden met overal tegen te trappen, en gewoon dansen. Zingen niet, dat kan ik niet. Maar gewoon, on danse.
En jezus man, het is gewoon een lekker nummer. Hoef je toch niet zo godverdomme filosofisch over te doen.

W E A R S U N S C R E E N

Wat ik eigenlijk tegen je zeggen wil...

Ik vind het stom dat ik altijd te eerlijk ben en dat ik niet kan slapen.

c harmbracelet

One Art.

The art of losing isn’t hard to master;
so many things seem filled with the intent
to be lost that their loss is no disaster.

Lose something every day. Accept the fluster
of lost door keys, the hour badly spent.
The art of losing isn’t hard to master.

Then practice losing farther, losing faster:
places, and names, and where it was you meant
to travel. None of these will bring disaster.

I lost my mother’s watch. And look! my last, or
next-to-last, of three loved houses went.
The art of losing isn’t hard to master.

I lost two cities, lovely ones. And, vaster,
some realms I owned, two rivers, a continent.
I miss them, but it wasn’t a disaster.

—Even losing you (the joking voice, a gesture
I love) I shan’t have lied. It’s evident
the art of losing’s not too hard to master
though it may look like (Write it!) like disaster.
                                                                -Elisabeth Bishop

P R A K

THE BOYS

Don't you ever, don't you ever stop being dandy

Iedereen kent wel dat soort momenten, waarop je in je kamer gebarricadeerd bent, verstopt achter de kast terwijl voor de deur een Opus Dei-priester Spaans praat met de kersverse echtgenoot van je anorectische nicht. Maar dat was gisteren. Vandaag ben ik veel te vroeg moeten opstaan, heb ik Lu-koekjes gevroten als een vark en praktizeer ik de procrastinatie van mijn Himalaya-bergen werk met stugge doorzetting.
En dan nu, bij wijze van boodschap van algemeen nut, al de plaatsen waar jullie deze week heen moeten strompelen op jullie kleine bokkenpootjes... That is, als jullie into feest, mijn gezelschap, en heul-heul-veul al'cool zijn. En zijn we dat niet allemaal een beetje?

Morgen, aka woensdag éénendertig maart tweeduizendentien, ga ik in het STUK in Leuven naar nieuwZwart trio + The Rott Childs. NieuwZwart trio, dat zijn mijn oude-maar heel stil in het geniep nog niet vergeten- jeugdliefde Mauro Pawlowski, en twee vrienden- ahja, trio- snap je? En The Rott Childs is één van de feniksen die herrezen is uit de smeulende assen van El Guapo Stuntteam. Ze zijn, met andere woorden, het broertje (het kleine, vuile enfant terrible met kapotgevallen knieën) van The Vermin Twins en The Sore Losers. Maar als je daar een thesis over wil schrijven, stel ik gewoon voor dat je mijn verslag ervan in Vice afwacht. Want dat doe ik dus tegenwoordig ook, schrijven voor Vice Magazine en gratis champagne drinken en heroïne in een pijpje.

Donderdag, aka donderdag één april tweeduizendentien, geeft Tommy Hilfiger (waarvan ik altijd dacht dat hij een heaumeaux genre Ricky Martin was, maar de brave man is getrouwd en heeft kinders met alles erop en eraan) een partijtje in K-NAL in Bxl. De mooie jongens van Das Pop gaan er zijn, en de mooie jongens van French Horn Rebellion en Motor en nog vele, vele andere mooie jongens. En meisjes- mooie meisjes gaan er ook zijn.

Vrijdag, aka vrijdag twee april tweeduizendentien, ga ik batsen met Der Schmetterling. De hele dag, avond, en nacht. En dan zal Tristan Eugene Anders ons horen, aan de andere kant van de muur. Maar hij vindt dat niet erg, en wij ook niet.

Zaterdag, aka zaterdag drie april tweeduizendentien, geeft Jules X zijn feestje Dominion in de Zoo, alwaar ik de voornoemde Der Schmetterling zal groupiën. Dit vooral door andere groupiënde wijven op venijnige wijze in hun vitale organen te trappen met deze schoenen die behalve keischoon ook moordend zijn voor enkels en aanverwante huidplooien. Voorts zal ik ook genieten van de oude school liedjes die er gespeeld zullen worden, en die ik allen- één voor één- in mijn hart draag.

Zondag, aka Paasdag, is het Pasen, wat naar aloude traditie betekent dat ik mij schaamteloos te buiten zal gaan aan cacao-producten. Waarom? Omdat ik een vrouw ben, met hormonen en tieten en alles. Alles. 's Avonds zal ik mij met de prachtige, glitterende, heerlijke, schitterende, lieve mensen van we go hardcore with glitter on the floor naar Antwerpen begeven, waar ik hardkoor glitter op de vloer van kakbek zal strooien. Omdat dat leuk is, ahja.

En dan, daarna, vervolgens, zal het vakantie zijn. Twee weken lang, die ongetwijfeld een aaneenrijging van heerlijke, ontroerende, spannende momenten zullen zijn. En waarin ik veel pasta zal eten, aangezien Schmettie alleen maar pasta kookt, soms met iets erbij en soms ook croque-monsieur. Maar dat is goed. Alles is goed. Op de één of andere manier.

WHAT'S A BOY TO DO?

I know my saviour's love is real.

KLUTS

let me know.

Money. Succes. Fame. Glamour.

Wat is dat toch met deze wereld, waarin iedereen maar leeft en slaapt en eet en neukt en drinkt alsof dat allemaal niks kost. Waarin iedereen maar verliefd wordt en verhuist en zijn haar laat knippen en doodgaat. (“Iedereen gaat dood”, huilde Anna de Nazi-Fries voor ze alweer een gulp whisky met gal uitkotste. Natuurlijk, metafysisch gezien maakte ze indruk, maar god- wat een teringwijf. En maar kotsen, heelder avond.) Ik weet dat niet wat dat is met de wereld, en voorwaar zeg ik u- ik moet dat niet weten.
Alles wat ik weet (en dat is verbazend, bedroevend, verontrustend weinig) is dit: dat ik hier op een trein zit, vol ‘Ollanders, Antwerpenaren en mensen die naar Antwerpen willen. Dat ik hier niet wil zijn. Dat de lelijke wijven in deze wereld dik gezaaid zijn, in de letterlijke en overdrachtelijke zin van deze uitdrukking. Dat één van die wijven, één van de lelijkste en dikst gezaaide, zich hetzelfde kapsel heeft laten aanmeten als nederige ondergetekende. Dat nederige ondergetekende daarvan de humor niet inziet. En dat nederige ondergetekende zint op wraak. (As hell hath no fury like a woman scorned, mijn hand in zijn broek, mijn tong in zijn oor en hete kussen in zijn nek- all she had but couldn’t keep.) Dat ik de uren aftel tot deze dag voorbij is, en de volgende ook, en misschien ook maar ineens die erna. Dat ik vakantie nodig heb, palmbomen, een nieuwe bikini en dat ik nog nooit een cocktail heb gedronken in een uitgeholde ananas, met een paraplu’tje en twee rietjes. En een bad, dat ik zin heb ik een warm, geurig bad met schuim en kaarsjes en rozenblaadjes en ezelinnenmelk- achja. Verder: dat ik morgen in plaats van naar een vernissage in het modemuseum naar een werkcollege arbeidsrecht moet. Dat ik vrijdag toch naar een andere vernissage ga, in een ander modemuseum, en naar Tex Taiwan en naar Blast Your Ghetto. En dat ik dan het hele weekend ga slapen, en in bad gaan, en cocktails drinken in een uitgeholde ananas. Dat, plus het feit dat twee en twee vier is en dat een appel altijd naar beneden valt, is het enige dat ik weet. En dat is, zolang er nog Jack Daniels is, ruimschoots voldoende

G O L D E N Y E A R S... Yesterday Night's Scores.

* 2 lieve vriendinnen
* 3 flessen alcohol
* 4 wilde dansen
* 1 gewilde man ( fuck yeah, do I want you baby).
* 1 lange tocht naar de stad
* 789545874589 rare momenten in de slechtste steeg van den Fries
* 7 vechtpartijen ( waar mijn schatje en ondergetekende bij betrokken waren)
* 2 heerlijke wilde dansen met Julius
* 1 Yank op haar bakkes getoekt
* 9 sloten meer drank
* 1 tocht naar huis


Baby baby baby, spend your time on me!

(Niki, darling, I need to tell you something).



xoxoxoxox Lola.

Lust...

... or how the urge to fall in love amuses me quite a bit.

Cherry Blossom Girl.. Yesterday Night's Scores

* 1 prijs, voor iemand.
* 5 Codeïne
* 4 tosti's
* 3 dansen
* 1 slaap
* 89 kussen
* 1 wens
* 21 afspraken
* 3 mensen
* 1 homo-café
* 1 fucking glas water ( Gewoon om duidelijk te zijn: NEE, IK DRINK GEEN WATER, BLOEDKOP!)
* 1 lief kind
* 1 Rockabilly band
* 1 fikkend t-shirt
* 0 ideeën over hoe ik in godvredesnaam thuis ben gekomen.



He was a shoemaker.

i've got my glitter band-aid and i'm ready to play.

you throw parties, i throw knives

Zondagen, wat haat ik die rottende vieze smerige stinkende zondagen! Met ongewassen haren en geen zin om te douchen, vieze vuile croque monsieurs waar ik bij nader inzien heulegans NIKS zin in had en veel te veel te veel koffie mét en zonder melkschuim. Carnavalsliederen klinken door de Hasseltse straten, die zak chips moet nog leeg en facial book vult zich met zaterdagavondfoto's van schpijte wijven met vreemde pakken en dingen op hun hoofd die ik liever geen kapsel noem. Oma's proberen te bellen (call ignored), op mijn kot is ingebroken en er is geen cola light. Oh, en de winkel sluit over 33 minuten dus moet ik mijn rottende lichaam uit bed hijsen. Ik moet mijn blonde uitgroei pekzwart als de hel verven, mijn laptop is gestolen en het appelsiensap is op. Morgen weer de trein nemen en werkstukken maken met lelijke wijven en alleen slapen in mijn kamer waar vieze vuile ongewassen inbrokers ingebraakt hebben met diefstal. En naar de bibliotheek gaan. En dan zal ik mijn Ikea-dood-geslenterde voeten in mijn knellende rode pumps moeten proppen en mijn wasgoed sorteren en stofzuigen en met fluostiften in mijn boeken krassen. Er is geen nieuwe Gossip Girl, mijn verzameling zeldzame Nirvana-demo's is ook meegestolen en hier is geen platenspeler voor Captain Beefheart. Ik ben een winkelbonnetje met tien euro belwaarde kwijtgespeeld en toen ik om een voorschrift voor de pil ging wou de dokter een standaard chlamydia test doen waarop ik heb gelogen over mijn aantal bedpartners. Mijn tandpasta is op, en de koffie, en de sigaretten, en al mijn handdoeken zijn in de was. Ik moet nog een werkcollege voorbereiden, Charles Fried lezen en cursussen gaan kopen hoewel ik armer ben dan de gemiddelde cacao-boer in Burkina Faso. En ik mis Lola Bordello, die de lust van mijn leven en het licht van mijn ogen is, S. die ik liefheb alsof hij heteroseksueel was, en mijn eigen heerlijke verloofde Schmettie die op dit moment in een kleine gedeukte Honda Civic over de rottende expreswegen van Noord-Limburg scheurt met dat prachtige halfkale blonde koppie van 'm.

En ik kan u, welgeachte dames en hooggeboren heren, wel even vertellen dat ik er ALLEMAAL goed klaar mee ben. Fuckyou whale and the dolphin!

Forgive me, mom... Yesterday Night's Scores

* 1 Jassie
* 1 liter wijn
* 1 Affie
* 4 martini
* 3 sambuca
* 1 origamipartij
* 1 magnetische oorbel
* 1 jamsessie
* 1 gescheurd t-shirt
* 2 naaierts op de wc
* 7 gestapelde barkrukken
* 1 kusser met een pie-ieuw-rcing ( Dat doen we dus ook nooit weer).



Meet me on the back of a blue bus!

SOME PEOPLE ARE TRYING TO SLEEP

or how insomnia kills one another.

Fire Breathin Thunder Cunts

G O T O chatroulette Y O U M I G H T A S W E L L F I N D M E

FEATHERS AND FUME

Wolfgang is een zondaar

Lieve kinderen, we hadden het al lang beloofd, en soms, heel soms, houden wij ons aan onze beloften. Wij hebben voor jullie een verse nieuwe mooie blogger, recht uit de verpakking en hij ruikt zelfs nog een beetje nieuw! Liefjes, schatjes, poesjes van ons, wij geven jullie: WOLFGANG!

Wolfgang is de achtste zonde. Hij houdt van magische pony's, regenbogen, mode, pudding, regenbuien, spelletjes, zoenen, ijsjes, zijn haar, make-up, glitter, verkleedpartijtjes en theekransjes op het plafond. Hij heeft een eigen paperdoll om aan te kleden en tickets voor Lady Gaga. Bovendien kan hij ook nog eens hele mooie tekeningen maken, en wat nog leuker is: hij gaat die hele mooie tekeningen voor ons maken. Gewoon, omdat hij ons lief vindt. En wij hem.

Eerst geven wij jullie een Bambi Kill en nu ook nog eens een Wolfgang. Ik bedoel maar, hoe cool zijn wij, right?!

Liefde, roze champagne en opspeldbare vlinders
♥

die antwoord

Taking over the interweb zoals het hoort.



Whatever man.

Make it yours

Bambi Kill, Bambi Kill, wat zal ik zeggen over Bambi Kill? Niet zo heel veel, aangezien er nog steeds bedroevend weinig stemgeluid uit mijn kapotgefeeste halsje komt. Maar het was heerlijk, prachtiger dan heerlijk nog, en geweldig. Bambi stierf negen doden en kreeg nog een trap na.
Robophil liet nog maar eens zien hoe verrückt die Duitsers eigenlijk zijn en Fanklub Dj's roken heerlijk naar vanille en danceydancey plaatjes. Jules X deed wat-ie nu eenmaal het allerbest doet, en dat is de allerlekkerste platen van de afgelopen 2010 jaar spelen, en Der Schmetterling schmetterde en spetterde weer dat het een lust voor ogen, oren en andere ledematen was. Het is natuurlijk een godstergend cliché, maar het is ook nog eens echt en ongelogen waar: ze hebben het beste van zichzelf gegeven. Helemaal voor ons, met een strikje errond.
Het was pas tegen zevenen en de Leuvense binnenstad kwam alweer tot leven toen we de laatste feestende vierders buiten gedweild kregen. Pas een paar uur later kwamen Schmettie en ik thuis in ons bordeel, waar ik een bouffe-kick kreeg met Haribo en eerst nog mijn seminarie Strafprocesrecht van voetnoten voorzag, alvorens in een diepe coma weg te glijden.
Een diepe coma die anders verdomd snel over was, toen we met The Hickey Underworld als soundtrack en Mars Planets als fuel naar Aachen bolden om aldaar met de lokale bevolking, en Feads, en L-Vis 1990, en Bobmo en onze allerdierbaarste Robophil de derde verjaardag van [elek'tro:nik mju:zik] te gaan vieren.
Ik zou jullie met de allerbeste wil van de wereld niets intelligents kunnen vertellen over onze Blitzkrieg op de dansvloer van de Apollo, maar er was veel drank, voor geen geld, en veel homo's die geen homo's waren, en lekkere wijven die vriendelijk waren tegen mij en ik tegen hen. En zo kwam het dat ik zaterdagmorgen door de besneeuwde Aachense straten zwalpte op 14cm-stilleto's, roepend en tierend van 'Ein Volk, Ein Reich!' en Karlo overhaalde om 'Ode an die Freude' te kwelen, wat hij overigens voortreffelijk deed.
Wat een serie van fortuinlijke voorvallen! En nu mijn afwas eindelijk gedaan is, de stapel Bambi Kill-flyers eindelijk niet meer de helft van mijn kamertje beslaat en alles terug in zijn goeie ouwe plooi valt, begint de goesting me weer te bekruipen. De goesting om alweer een hardhardhard feestje te vieren, met veel drank, luide muziek en allerlei mysterieuze blauwe plekken die de volgende dag opduiken, zonder dat je je de respectievelijke val- en vechtpartijen nog voor de geest kan halen. Daarom, en niet alleen daarom trekken we vrijdag maar weer eens naar het Brusselse K-NAL, waar Kap Bambino ten dans speelt op Fight Klub. Na de vorige editie, met Steve Aoki, heb ik besloten mijn pointes uit mijn ballettas te halen om mijn arme kleine voetjes te beschermen tegen de pogo-ende massa. Of het werkt, zullen jullie zaterdag horen. Als ik dan nog leef. Maar stay young and die pretty, ofzo, is nu eenmaal altijd mijn motto geweest.

A N E W B A N D I N T O W N

K I N D 3 R & D 3 B U 3 N 0 S

Have Yourself A Merry Little Killerfest!... Yesterday Night's Scores

While you were out there and getting all of them bambi's down, I did sort of the same...

* 2 flessen
* 1 vieze oude man
* 1 Rehab door 2 Nina Hagen's
* 7 ventielen los
* 1 conversatie met 4 juten
* 3 glazen
* 20 muntjes
* 1 cracker
* 1 fanfareband
* 1 kkduitser
* 1 maal een weigering
* 1 korte tocht van vernieling en agressie
* 2 makkers die geen makkers bleken
* 1 fietsenstalling
* 2 kroketten uit de muur


Einde verhaal.


I wish you were here...

Bob, lieverd.

All and all happened at the Make Up Club... Ages ago...

( Ik zou zo graag willen dat ik er donderdag bij kon zijn).

<3

good intentions paving company

Mijn eerste post in 2010 op jullie beminde TP&PPP, en het is al 2 maart. Shame on me, shame on me. Het excuus dat ik te bieden heb is echter wel héél erg goed: ik ben al enkele maandjes bezig met mijn eigen muziekblog disco naïveté en dan vergeet ik TP&PP altijd een klein beetje. Toch is mijn liefde voor jullie nog steeds even gigantisch groot als voorheen, en beloof ik (lees als: zal ik proberen) hier op terug op een (relatief) regelmatige basis iets neer te pennen.

Op gebied van muziek mogen we zeker niet klagen. Zitten we niet te picknicken met elfjes tijdens het beluisteren van Have One On Me, de nieuwe van Joanna Newsom, dan pinken we wel een traantje weg bij Teen Dream, de hartenbreker van Beach House. Verdienstelijke pop-pogingen zijn er van Ellie Goulding en Marina & the Diamonds, en pop-godin Lady Gaga zal op 17 mei (bijna) alle homo’s en tienermeisjes (zoek de verschillen) naar het Sportpaleis lokken voor een ‘monster’ van een optreden. Of zo. Boodschap van algemeen nut: het album van de Crookers bezorgt mij kotsneigingen. Vergeet ook niet even te kijken op de website van de Botanique aangezien de Nuits Botanique er weer aan zitten te komen! Tien dagen, enorm veel optredens, en vooral veel (opkomend) talent. Ikzelf ben sowieso van de partij bij We Have Band + Tanlines, Stornoway, Dum Dum Girls, Joanna Newsom, CocoRosie, Efterklang en Warpaint. Het spreekt voor zich dat jullie bij deze moreel verplicht zijn om ook deze artiesten allemaal te beluisteren.

Joanna Newsom – ‘81
Beach House – Norway
Ellie Goulding – Starry Eyed
Marina & the Diamonds – Oh No!

Feestjes, jaha, graag! Deze donderdag verwachten we jullie natuurlijk allemaal op Bambi Kill, vergeet vooral dat je vrijdagmorgen om 9u les hebt. Staatsrecht in mijn geval. Altijd prettig. Op het vorige feestje waar de geniale Fanklub DJ’s verantwoordelijk waren voor de muziek, stond ik op een bepaald moment met twee flessen champagne in mijn hand. En rietjes. Vraag mij niet hoe zoiets gebeurt, maar het mag altijd opnieuw gebeuren. Ik ben niet zo’n klager. Ik vind Bambi trouwens één van de beste films ooit gemaakt, maar dat geheel terzijde.

à jeudi! xx j.

This is not just a week

Want deze week heb ik een hele week verlof genomen van de dagelijkse sleur van het leven, en gaan we er eens helemaal tegenaan. Dat wil dus zoveel zeggen als niet meer om Fucking half vijf mijn bed uitrollen, werkkleren aan en richting veel te ver met een grote kans op files en een heftige avondspitsen. Maar nu ziet mijn dag er dus als volgt uit. Opstaan when ever i want, de fles Absint aan mijn lippen zetten en met mijn hand in de doos Nestle Duo Chock graaien and never the last some of the good old in and out. Films kijken als Ghost Busters, The Meaning Of Life, Shauwn Of The Dead, Baise Moi, 500 Days Of Summer en The Big Lebowski.

Maar er is nog een zeer goede reden waarom ik juist deze week verlof heb genomen. Er is namelijk een waanzinnig aanbod aan geweldige feesten deze week. Het begint allemaal met woensdag 24 februari als de mensen van de modeacademie in Gent het hippe feestje Stitch geven in de Culture Club met een hele waslijst van België's geweld. The Glimmers, Maxim Lany, Ed&Kim en Fredo&Thang to name a few.

Donderdag is er dan weer Fight Klub met in the house STEVE AOKI. U weet wel, die ghetto chinees met zijn lange haren die samen met The Bloody Beetroots de hele zomer Woop Woop heeft liggen roepen maar nu wel heeft beloofd dat niet meer te doen. Verder is er ook nog Mashed Paper Klub, Floating, Panik!, Max Le Daron en POMM om julie trommelvliezen alle geweld aan te doen.

Vrijdag hebben wij onze vaste aanwezigheid in te vullen op Blast Your Ghetto. Een van de laatste feestjes waar ons dronken en obscene gedrag nog getolereerd word. Daarom is het waarschijnlijk ook helemaal geen toeval dat die schatten van een organisatoren headliners zijn op ons grote BAMBI KILL feest.

Zaterdag is er de eerste editie van Club Echo in de Make Up club. Le Petit Belge wou zeker zijn van een goede aftrap en vroeg daarom Olivier $ en Hollands oudste dj MET smaak (want zoals we allemaal wel weten zijn er zo maar weinig bij onze noorder buren) Joost van Bellen om lekkere plaatjes te komen draaien. Dus wat doen wij van TP&PPP als er leuke feestjes zijn? Juist ja, zorgen dat jullie er gratis naartoe kunnen. We mogen 5duo tickets weg geven. Wat moet je doen, gewoon hier mailen en je naam opgeven. Simple as that.

We say YES! To all naked activists!

Because we also hate to get dressed every morning!


<3

Het zijn de BELGEN! ... Yesterday Night's Scores

• 1 housewarming
• 1 allerliefst kabouterpaar
• 2 geflipte indo's
• 1 frans/vlaamssprekende oma
• 7 zeeën gevuld met alcohol
• 4 fietsen
• 23 sigaretten
• 3 kapotgesmeten glazen
• 2 lekkere mannen ( beide met wijf, schpijt)
• 1 flikker op zijn bakkes getoekt
• 5 ranzige dansen
• 6 waarschuwingen
• 2 kapotgesmeten flessen
  
• 3 dingen uit de muur
• 1 lange tocht
• 4x wildpissen
• 1 luchtbed
• 1000 mogelijkheden om een luchtbed NIET op te pompen
• 3 x diepe rust

I love you so, so much! Everso, everso, everso!

Lola.

BAMBI KILL

Deze is voor Michael Jackson, light shining at us from a dead star. Voor alle dirty dogs out there, die niet geloven dat punk dood is. Voor de nacht, en alles wat leeft terwijl de brave burgers in pyjama's slapen. Voor Jack Daniel. Voor de hungover dagen met pizza en family guy. Voor het licht en het geluid en de beat die je lichaam beheerst als het kloppen van je hart. Voor Prince, en voor 1999. Voor whiskey, blood and lipstickstains. Voor de nalatenschap van Ziggy and the Spiders. Maar vooral, voor jullie. Voor onze mooie, jonge, prachtige, lieve lezers. Deze is voor jullie.

Op 4 maart hitsen we de honden op, zadelen we de paarden en laden we onze Winchesters. BAMBI KILL geeft jullie vijf prachtige dj's ten prooi, een vernieuwde Rumba als jachtgebied en een voorraad munitie van pompende beats. Hunting season is open!

Fanklub Dj's zijn de mooie jongens die jullie kennen van de nu al legendarische Fanklub en Blast Your Ghetto feesten. Na Soulwaxmas, Parijs, Berlijn, Barcelona, Glassgow en andere onheilsplaatsen, trashen ze nu de pas verbouwde Rumba (arme Gie!) met hun snelle, eclectische mixen en hun op muziek gezette cool. Een lust voor oog, oor en andere ledematen!

Robophil is een jonge, nerdy-looking dj uit Deutschland. Alleen al daarom willen we hem aan het hart drukken, maar Phil is ook nog eens superdupergetalenteerde dj en de organisator van de coolste feestjes van het Derde Rijk, de [elek' tro:nik mju:zik] parties in Aachen. Zhè Germans are coming...

Onze derde deerslayer is niemand minder dan Jules X, de man van de Vice-feestjes en Last Night A Dj Saved My Life op Stubru. Cooler dan de Cosa Nostra mixt hij electro, funk, old skool house, wave, hip hop, rave, fidget house, rock, 80's, electrofunk, italo, disco, en um... nog wel wat genres. Als je het vriendelijk vraagt draait hij Prince, maar Joan Jett speelt hij alleen voor mij. So long, motherfuckers!

Natuurlijk mag ook onze eigenste lieve blogbitch Der Schmetterling niet ontbreken. Hij heeft zijn strepen al verdiend met het organiseren van de Infected Music Parties en het spelen naast Grote Meneren als The Proxy, Les Petits Pilous, Strip Steve en Vele Anderen. Ik ben misschien wat bevooroordeeld, omdat ik zijn 12inch gezien heb (platen. 12inch platen, viezeriken!) maar weinig dj's mixen zo vlotjes de meest bangende platen door elkaar tot een spetterend feestje. Nieuwe electro en ouwe grunge, klassieke techno en verse dubstep, met een vleugje David Bowie... Just whoop whoop!

Dus, donderdag, 4 maart, Rumba Leuven, vanaf een uur of tien 's avonds!
Trek je leukste pak aan en neem je liefste vrienden mee voor een avondje dansen, drinken, roepen, vloeken en alles doen wat god verboden heeft. Wij verklaren officieel het jachtseizoen GEOPEND!

Liefde en alcohol,
jullie nederige TP&PPP bitches

PS. Omdat 4 maart nog lang is, en feesten nu eenmaal is waar wij het best in zijn, sturen we jullie allemaal naar Der Machine deze donderdag, voor alweer een heerlijke aflevering van AMPT.  Gtronic, Soda and Suds en Fratelli staan garant voor alweer een late avond en vroege morgen vol heerlijke muziek, pijnlijke voeten en ouderwets feestvertier. Omdat de sympathieke host DNCL zo'n gans schtijle schpijtkop is, geven we VIJF gratiese en voor nikse TICKETS weg aan de VIJF eerste lezertjes die ons een kort mailtje sturen (klik HIER of HIER of HIER). In 5 regeltjes schrijven jullie in jullie mooiste Genks wat een vies affe schtijl David Guetta heeft en hoe vies bom AMPT gaat zijn. Mèh!

Forces, darling... Yesterday Night's Scores.

• Relteam der relteams
  
• Vele flessen met drank
• Drankjes van Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden
• NY pet voor Denise de Verschrikkelijke
• A heeft met J gekust, maar J heeft een vriendin, net als toen.
• Ondergetekende heeft gedirtydanced met HDNGMW.
  
• Dat vond zijn vriendin niet leuk dus kreeg ondergetekende een BOTS
• 3 barkrukken door de lucht gevlogen
• 2 mutsen gejat en ergens neergelegd.
  
• 1 TROFEE
• 1 fietssleutel ( ergo: Iemand die lekker zijn fiets niet mee kon pakken, de sukkelaar)
• Vrienden maken bij de fietsenstalling
• Eindeloos dansen met Julius.

Liefde en klavertjes 4,

Lola.

Dear Sigmund Freud, yo mama!

Alweder een literaire co-operatie van Darling Niki en Schmettie!

 
Na alle onfortuinlijke lotgevallen van de laatste weken had ik nog eens nood aan een feestje waar ik niet geroofied, overvallen, aangerand of van mijn wodka beroofd werd. Dat gaat op den duur ook vervelen, weet u. Vrijdag gespte ik dus 14 centimeters onder mijn hielen, verzamelde mijn lievelingshomo's en vertrok samen met mijn vriend Jaak Daniël naar Blast Your Ghetto. Cafe Capital was packed, zo'n kale deurgorilla kneep in mijn derrière en dat vervelend kind was er, in een blauwe pencilskirt (nou!), maar deze rotte teleurstellende wereld leek meteen toch een stuk minder rot en teleurstellend. Fanklub Dj's speelden uitzonderlijk lekker, Gesaffelstein liet het  niet aan zijn hart komen dat één of andere gettomongool zijn stekker uittrok en ik zal the Hacker beloofd-op mijn erewoord nooit ofte jamais nog Een Ouwe Zak noemen. Nee, ik zal hem Geweldig en Te Gek en Fantastisch noemen. Laat de beelden van Flesh and Bone voor zichzelf spreken. NEE The Hacker is zeker nog geen vergeten en verloren gegane GOD.

Mijn smena geraakt ook eindelijk eens leeg. Dus verwacht binnenkort ook maar een paar foto's van blast.

Aanstaande vrijdag komt er ook weer een lekker koekje naar de Make-Up Club afgezakt. Een Chewy Chocolate Cookie namelijk. Na een fantastische passage op de allereerste Fight Klub doet hij nu Blow The Speakers aan. Wie op de eerste editie van BTS was weet dat het toen feest was. Zo niet: check the video. ongetwijfeld gaat het er deze keer ook weer los op zijn. 
En omdat wij niet graag zouden hebben dat onze lezers een feestje zoals dit zouden missen geven wij 3 tickets weg. Het enige wat je hier voor moet doen is simpelweg Chewy Chocolate Cookies bakken. De eerste drie die daarmee aan de kassa verschijnen mogen gratis binnen. De mensen die niet bij de eerste drie zijn en toch koekies bij hebben kunnen ze altijd achterlaten aan de kassa of aan een van de tp&ppp bloggers geven. Dan zorgen wij wel dat ze bij CCC geraken. Echt waar. Zelf koekjes opeten zouden wij nooit doen. Nooit.
Wie te lui is om te gaan koekenbakken, maar wel zeker wil zijn van een plaatsje op de dansvloer, kan zich natuurlijk ook naar de Cream, Limits of Optic Center Laloux in Gent begeven voor een voorverkoopkaartje. Rep jullie zo snel je kleine bokkenpootjes je kunnen dragen, want de voorverkoop gaat hard en dit willen jullie echt niet missen. Behalve CCC zijn er immers ook Who Are We, Static and Greedy en de mannen van The Oddword om van te smullen. Lekker? Dat dacht ik!

Afspraak dus vrijdag in Gent voor een heerlijk feestje, lieve kleine koekenbakkertjes van me!

Yours Truely,
Niki en Darling Schmettie

Pick yours bitch... Yesterday Night's Scores

• 1 goed idee
• 4 lieve vrienden
• 7 sloten met DRANK
• 3 mannen gekust
• 1 wijf op haar bek geslagen
• 2 barkrukken in de vernieling
• 5 wijnglazen in de vernieling
• 1 boze man
• 2 boze barflikkers
• 1 brit
• 1 patat ketchup en knoflooksaus
  
• 1 telefoonnummer
• 1 date komende woensdag

Who needed Christ anyway?


All my L.O.V.E.

Say No To Haïti.

Komt u maar door met uw hatemail, kan gelijk de prullenbak in.

Bij deze, wil ik even mijn gal spugen over het feit, dat "opeens" wanneer er een "ramp" gebeurd in een land wat eigenlijk altijd al ontwikkelingshulp, in welke vorm dan ook heeft kunnen gebruiken, de ogen van de mensen in de Westerse landen open gaan.

Och en ach wat is het zielig dat een meisje geen moeder meer heeft. Dat een vader zijn zoon nergens meer kan vinden... Dat het echtpaar dat in goede gezondheid al 40 jaar samen was, op deze manier uit elkaar gescheurd moet worden.

Ja, dat is verschrikkelijk, en ook ik word misselijk als ik de beelden op de televisie zie. Maar opeens lijkt het wel of we Afrika, Afghanistan, India en al die andere landen en gebieden, waar ons geld ook zo ontzettend veel dingen zou kunnen veranderen, verbeteren, vergeten.

Daarom geef ik geen geld aan Haïti. Als het op dit moment in mijn bereik lag, om op wat voor andere manier ook, dan geld te storten, hulp te kunnen bieden, deed ik dat. De geweldige Nederlandse actie, waar 163 BN'rs aan meededen, is mede door minister Bert Koenders, uitgelopen in een waar "smijt-met-je-geld-festijn", waar we uiteindelijk meer dan 83 miljoen (!) euro mee in het laatje hebben gesmeten. Dat is goed. Meer dan genoeg.

Vergeet u alstublieft niet de Aids, kinderprostitutie, hongersnood, moedersterfte, kindsoldaten, kinderarbeid, en wat dies meer zij. Ook zij kunnen uw steun heel erg goed gebruiken.

Nein nein nein nein nein nein!

Jullie lieve vrienden van Thunder, Panties en Pingpongpallets zijn niet alleen ontzettend mooi, rijk en intelligent, we zijn ook nog eens altijd up-to-je-dat met alle celebrity juice. Vandaag hebben wij voor jullie een paar mooie plaatjes verzameld van mensen die nooit met blok-joggingbroeken en examenbaarden duizendbladige cursussen hebben gefluo'd, en toch gemakkelijk meer verdienen dan het bruto-nationaal inkomen van Haiti. Wij noemen zoiets: schpijt! Dames en Lieve Heren, welkom bij de Mooiste Rode Lopermomenten van de Golden Globe Awards 2010!

It never rains in California, my ass. De rode loper gister in Beverly Hills lag er moerassiger bij dan de Everglades. Kate Hudson probeert alvast droge voeten te houden met massive plateauzolen van Casadei. Witte plateauzolen. Dat is van het station van St-Truiden, medio 1997 geleden dat ik nog zoiets heb gezien. Maar alle, schoon.

Een cokehead met glitters erop, of hoe Lindsay Lohan haar blonde kleurspoeling beschermt tegen de regen. En call me a bitch, maar ze lijkt wel zwanger. Hmmpf. Met die glitters. En die kap. En die schpijt.

Ik heb geen idee wat dit moet voorstellen, maar het lijkt wel een verkouden poedel met de neergestorte vleugels van Ikaros erop geplakt. Naar het schijnt heet het AnnaLynne Mc Cord en speelt het in 90210, maar ik hou het op de gekke schapen ziekte.














Hallo, Heather Morris? De Tiffany's in Hechtel-Eksel heeft gebeld, en ze willen hun lampekap terug.

TEAM EDWARD! TEAM EDWARD!
Nuja...







Maar al deze teleurstellende teleurstellingen, en Mariah Carey's décolleté kunnen qua teleurstellingsfactor niet tippen aan de grootste teleurstelling der rotte teleurstellende teleurstellingen. De Mensgeworden God Quentin Tarantino, nochtans genomineerd in drie categorieën, werd met lege handen naar huis gestuurd. Gepwnd door een stel overgroeide smurfen. Oke, om heel eerlijk te zijn met jullie, ik heb Avatar zelf nog niet gezien, dus zoals gewoonlijk heb ik weer geen idee waar ik het over heb. Maar Holy Mother of Fuck, Inglorious Bastards is de beste film die ik in lange, lànge tijd gezien heb. Ik was gewoon aan het stérven, toen Brad Pitt Italiaans sprak. Of gewoon al de zin: "We in the killin' Nazi business. And cousin, business is a-boomin". En dan Standartenführer Hans Landa, die "Attendez la crème" zegt. Bloed-fackingue-stollend. Christopher Waltz , die de kolonel vertolkt, heeft trouwens wel een verdiende Golden Globe gekregen. Maar Tarantino dus niet. Call in the Bear Jew!

Maar omdat het in deze tijden van economische recessie en zedelijke verloedering altijd nobel is om met een positieve noot te eindigen, nog even dit. Michael C. Hall, die onlangs gediagnosticeerd werd met kanker, kreeg een Globe voor zijn rol als Dexter, de meest fuckable serial killer van de US&A. Hall kon ons trouwens vertellen dat hij aan de beterhand is. We love you!

Tot zover de Golden Globes, voor een volgend event vol glamour en mooie mensen is het wachten tot 4 maart 2010. Thunder, Panties and Pingpongpallets- The Party. Just saying!

Al mijn liefde en Jack Daniels,
.xx Niki

Pissing everywhere isn't very Chanel

Deze zomer, aan de rechtbank van eerste aanleg. Cindy, een moddervet wijf met een groot hart met 'Danny' erin op haar linkervleeshomp- um, borst getattoeerd, wil scheiden. Van Danny. Omdat Cindy nu met Angelo neukt, mevrouw de rechter. Aldus Danny.

Het kan verkeren, zei Bredero, maar we moeten allemaal toegeven dat tattoeages een beetje tricky business zijn. Toen mijn buurmeisje op haar twaalfde 'Taylor' in haar arm brandde met een passer, had ze nog geen idee dat de Hanson-brothers een jaar later al veel minder te mmm-boppen hadden. Of denk maar eens aan het Trieste Lot van Schurfie het Vlaamse Sterrenmeisje. En al die wichten met zo'n prachtig tribal reetgewei wil ik over tien jaar ook liever niet tegenkomen. Gravity, cruel thing.

Nonetheless zijn tattoos wel way cool. Denk maar aan Ash Stymest. Hubba hubba ding dong!
Suicide Girls, Amy Winehouse, Johnny Depp, anyone? Ed Westwick, zum beispiel, heeft ook een leuke verzameling. I'm Chuck Bass... yes you are, baby! Of die ene kerel met die 'Johnny Cash'- ink op zijn hart, die kon mij wel krijgen. Als hij niet zo'n raar haar had. En een kilo of vijf verloor. Anyways.

Het blijft een boude beslissing, om je zachte babyhuidje aan de naalden over te leveren. Maar als je ooit twijfelt of iets cool is... Who who gonna call! Kaiser Karl natuurlijk!
Terwijl pissing everywhere nog steeds niet erg Chanel is, zijn tattoos dat nu wel. Nep-tattoos, welteverstaan. Als het aan Lagerfeld ligt, huppelen we deze zomer allemaal rond met plaktattoos van parels, Chanel-monogrammen en vogeltjes om onze polsen, dijen, en halzen. Do we like? We like!
En terwijl die vuile Vuitton nylons die ik moet en zàl hebben, nog steeds driehonderd rotte ponden kosten, zijn de Chanel tattoos een koopje waar Maasmechelen Village het schaamrood van op de wangen krijgt: 50 welbestede euries voor 55 tattoeages, en de groeten thuis!
Weten jullie hoe ik zoiets noem? Ik noem dat: Kei-tof.

Tenslotte kan ik jullie nog vertellen dat 2010 een jaar van awesomeness wordt voor jullie geliefde blog! Met trots zullen wij jullie binnenkort onze nieuwe schrijfbitch kunnen voorstellen, en gaan we met gratis tickets voor allerlei coole feestjes naar jullie bolle (maar mooie) koppen gooien. In maart is het ook tijd voor de eerste Thunder, Panties and Pingpongpallets- The Party, waar we de mooiste dj's en de beste partypeople op één dansvloer gooien om te feesten alsof het 1999 was. Later meer!

In afwachting verblijf ik,
jullie Darling Niki .xx