dinsdag 21 juli 2009

Eh joh vieze schpijtkop

Er was eens, diep verscholen in de schier ondoordringbare woestenij van Walenland, een muziekfestival genaamd Dour. Behalve goeie drugs en goeie pita vind je er, een mens zou het welhaast vergeten, goeie muziek. Van punkies tot clubkids tot plooiers tot snuivers, je vindt ze er allemaal, en allemaal vinden ze er hun gading. Op zo'n blije mooie plaats vol vriendelijke mooie mensen kan ik dan ook niet anders dan mij rot amuseren.
Aangezien ik tegenwoordig onder de goede invloed van mijn rechtschapen (en vooral ook grootgeschapen, maar dat is offtopic) vriendje sta, zou dit een drugsloze Dour worden, waarop ik vrolijk en vrij en fris van lichaam en geest zou rondfladderen als eenblozend, gezond, nuchter meisje.
Wel. MOOI FOKKING NOT. In vier dagen tijd hebben The Immortal Beloved en ik maar liefst 6 flessen pure, onversneden Jack Daniels door onze levers gedouwd. En ik wou met kinderlijke oprechtheid dat ik kon zeggen dat het pijn heeft gedaan. Helaas. We bleven maar rechtstaan en free friggin fricandellen schooien bij de kraam van frituur 't Hoekske uit Balen. Are we human, or are we drinker.
Gevolg was wel dat we na een dag Jackie elke avond tegen een uur of twee ten laatste naar onze tent zwalpten, om daar perte totalle met open bakkes te liggen kwijlen tot we 's morgens wakker werden van die godvergeten kutzwijnen van een Oostendse motherfuckers achter ons.
Ter compensatie behoor ik wel niet tot het soort mensen dat zijn hele jonge leven kan verslijten op een fucking kankervuilzooi die voor camping moet doorgaan. Tot schpijt van wie het benijdt word ik na een goed uur teringpissed, en moet ik de wei op. Of dat is om noedels te gaan freten bij die lieve kleine apie-jongen of om effectief naar muziek te gaan luisteren, dat kan me nou net niet zoveel schelen. Hoewel de combinatie van beiden best wel fantastisch is.
Over muziek gesproken, Santigold is kankerdood voor mij. Had ik eeuwenlang, of misschien net iets minder zitten uitkijken naar haar optreden, zet die flauwe neger daar effies een show neer die nog te triestig is om van te huilen. Leuke danseressen hoor, maar die hele Santidinges had van mij rustig mogen thuisblijven. Aphex Twin, die had ook mogen thuisblijven, maar zoiets zeg je natuurlijk niet van de grote Aphex Twin, dus gingen wij maar gewoon naar huis. Even goede vrienden.
Wel heel erg leuk waren de knulletjes van de Jeugd van Tegenwoordig natuurlijk. Grappig trouwens hoe Sepperd uitdrukkelijk NOT klapte voor die brilneger, dat vond ik wel snoezig uiteraard. Thunderheist vond ik vet saai, maar na een goeie halve liter whisky was ik natuurlijk wel weer aan het feesten wie hell. Beste moment van het festival ook: zangeres komt vlak voor de feesters op de eerste rij (wij!) staan, en Seppie biedt haar ons colaflesje aan. Dat gevuld is met pure whisky, noot van de redactie. Het arme wicht neemt een gulp van heb ik jou daar, trekt bleek weg, wat behoorlijk spectaculair is voor een negerin, en verdwijnt na nog twee valse noten van het podium. Een goed kwartier lang is er geen zangeresje te bespeuren, en als ze terugkomt, zit ze alleen nog maar wat met haar hoofd mee te knikken. Kwestie van een instant levercrisis te hebben, quoi.
Andere feestjes waren Feads en the Proxy natuurlijk. Ik wou zo graag zo graag zo graag Don Rimini gaan kijken, maar onze whisky was op. Wij terug naar de camping dus, en daar stond onze tent zo heerlijk te lonken. Plan was: effies batsen, niet in slaap vallen, en dan komen als een donkere jongen bij Don Rimini. Ik WIST dat ik in slaap ging vallen. Ik VIEL in slaap. Maar die Hechtelse slet van een Sepperd heeft me niet wakker gemaakt. In zijn versie van de feiten lag hij mij een half uur aan een stuk te porren, terwijl ik in comateuze toestand voortsnurkte. Volgens mij is hij gewoon keihard ook in slaap gevallen. Geen Don Rimini dus, en ik 's morgens de tent uit balen van frustratie natuurlijk.
De ontdekking van de eeuw, of tenminste van deze vier dagen waren The Qemists. Ik heb geen zin meer in deze blog, dus je checkt ze zelf maar eens uit (http://www.myspace.com/qemists). Ik beloof je dat ze leuk zijn. Erg leuk. En een lekkere zangeres.
Groeten en tot weerziens.

zondag 12 juli 2009

Contador, Côte d'Or.

Ik wil niet. Ik heb geen zin. En ik moet wel. Maar ik wil niet. En het liefste ging ik niet.


Meer nieuws volgt.

Darling Niki, bel mij.




SCHURFIE HET VLAAMSE STERRENMEISJE IS OPGENOMEN IN HET GESTICHT!


zaterdag 11 juli 2009

Captain Iglo, batsen nou.

Vanavond moet ik naar een boot-feestje. Jawel, een boot-feestje. Het idee is dat er drie party-boten ronddobberen, liefst nog met van die loopplanken ertussen zodat drugsverslaafden van divers allooi van het ene dek naar het andere kunnen slingeren. Eén van de boten, die met het lachwekkende gele plastic dak, wordt gehost door mijn verloofde, dus het zou wel passend zijn als ik vrolijk in het want zou kruipen en wat koopvaardijschepen onder engelse vlag zou enteren.
Alleen, ik heb niks met boten.
En nog minder met boten vol harige junkies waar ik tot 's morgens 8 (!!!!!) uur mee de baren moet trotseren. En ik zit nog steeds vet onder de antibiotica, dus kan ik geeneens zuipen. Mooi kutte boel, dus.
Maar afgezien daarvan gaat het natuurlijk wel het feestje van de eeuw worden. Drie boten vol feestgedruis met de beste dj's die het schommelen van de golven begeleiden, aan dek naar de zonsopgang kijken terwijl het feest in het ruim onverminderd voortgaat. Oja, en ik heb Captain Iglo-kapiteinspetten gekocht. En de party-organisator, alias beste dj, Der Schmetterling, alias my boyfriend, is net klaar met douchen. En ik ga hem afdrogen.

Romper Stomper

Ik ben blond! En kut, daar is me pa!


DOEI

donderdag 9 juli 2009

Feed the horse

Het is koud in het dorp, en het gaat straks vast regenen. Maar ik zit buiten in mijn afgeknipte jeansshort omdat dat nu eenmaal mijn outfit van de dag is. En omdat de hond mijn goeie broek heeft ondergekwijld, daarom ook.
Ik kampeer hedenstedagen bij the Immortal Beloved in het dorp. En dat kamperen mag je vrij letterlijk nemen. Als in dat ik vanmorgen de achterdeur opendeed en niet meer dichtkreeg, zodat de hond nu voortdurend slinkse inbraakpogingen onderneemt. En dat ik soep wou opwarmen maar niet kon bedenken hoe ik die microgolfoven moest laten doen wat ik wou. O, en dat ik vast de helft van het servies van de familie heb zoekgemaakt, omdat ik alles in willekeurige kasten heb opgeborgen.

Maar we amuseren ons, like, te pletter man. Ik heb al twee t-shirts van the boyfriend gemolesteerd met een keukenschaar en een avontuurlijke tocht naar de kelder ondernomen om cola te gaan zoeken. En ik draag dus een afgeknipte jeansshort, een rock t-shirt van the boyfriend en afgetrapte cowboylaarzen. Als ik een asielzoeker ben, dan wel een stijlvolle.
Ondertussen is het gaan regenen. In de stad bliksemde en stormde het, toen ik er voorgoed vertrok. Fackingue broadway drama all the way. Maar nu regent het in het dorp, en daar is niks lyrisch aan. Zelfs niet met Joy Division heel luid en de wind in de klingel-dingetjes die hier op het terras hangen.
Gisteren werd ik wakker terwijl ik woedend op mijn kussen sloeg. Vanbinnen vloek en tier ik, en mis ik Prokofiev.

Banana Pancakes

Het regent in Nederland...

Het regent hard, lang en veel... En ik heb vakantie. Maar dat interesseert me niet, de vakantie wel, de regen niet. Ik ga straks shoppen. Een nieuw jurkje. Of een broek.

Maar ik weet nog niet waar. Zowel Groningen als Zwolle zijn een uur met de trein. En ik weet niet welk ik nu leuke, beter, sfeervoller, of gewoon gezelliger vind.
Want, ik hou van gezelligheid.

Ik had afgelopen dinsdag rooie wijn, in mijn tas. Mijn tas achterop mijn fiets ( Even, het was mijn semi-nieuwe Oililly tas, die van vijfentachtig euro...). In mijn tas zaten mijn camera, telefoon, Lacoste-gestreepte mini-jurkje, mijn nieuwe rozenjurkje, etc. etc.

EN WAT GEBEURT ER IN MIJN LEVEN?

Mijn tas, valt van de achterkant van mijn fiets. God-ver-domme. Ik heb gevloekt, ik heb gehuild.






En zo verknipt als het klinkt, is het ook!



LEVE ONZE BLOG! HOERA HOERA HOERA!