dinsdag 11 augustus 2009

Abortus, schimmelkaas en dode honden

Gisteren waren we aan het fotoshooten in de bosjes naast de spoorweg Antwerpen-Lommel. Die bestaat, de spoorweg Antwerpen-Lommel. En nee, ik weet ook niet waarom iemand in godsnaam van Antwerpen naar Lommel zou willen sporen, maar daar gaat het niet om.
Waar het wel om gaat is dat het deel van de bosjes waar wij net aan het shooten waren, super duper afgelegen is. Je moet eerst duizend miljard meter door het mulle zand ploeteren en dan met gevaar voor eigen leven de spoorweg over klauteren. Maar dus.
De shoot is over, en ik trek mijn witte kleedje over mijn hoofd. Ik zoek een paar minuten in mijn nakie naar mijn ondergoed.
Ik vind mijn ondergoed, ik doe het aan. Dan hoor ik een vreemd geluid. Ik kijk achterom. Nog geen drie meter achter mij staat een motherfucker van een vieze druipende kankerfuckende geile ouwe smerige klootzak TE STAREN. Met ogen enzo, weet je.
Ik staar hem verbouwereerd aan. Hij blijft terugstaren.
Ik verwittig mijn vriendje. Als we opkijken zien we hem glurend verdwijnen in de bosjes. Met zijn fiets (fiets!) en zijn coureurspakje (jah!) en zijn (fucking!) klikschoentjes!

Toen was ik zo boos dat ik heel veel Mc Flurry heb gegeten. En zo is het gegaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten