Simon Says Yeah!

Pricks! Fucking, arrogant, dog-fucking pricks! Vooral die castraat, met zijn vetpens, zijn krullen en terugwijkende kin. Maar die met z'n bordeaux truitje ook. Pricks.
Maar daar gaat het niet om. Als het al ergens om zou gaan in deze rotte, teleurstellende wereld, dan gaat het om slapen.
Sommige mensen denken dat het bankje achter de dj-booth in de Make-Up Club één van mijn favoriete slaapplaatsen is. Hoe ze daarbij komen is mij, uiteraard, een raadsel. Wel meer dingen zijn mij een raadsel, dus zullen wij hier niet verder op ingaan.
Nee, de award voor Lievelingsslaapplaats In De Hele Fucking Wereld gaat natuurlijk naar de armen van mijn geliefde. Zelfs die keer toen ik duizend miljard graden koorts had, of tijdens mijn veelvuldige en terugkerende nachtmerries. Maar aangezien ik mijn geliefde, noch zijn armen met iemand wil delen, heb ik wel nog wel een suggestie.
Al wie nu Duck! And Cover! Another Hotel Review! denkt, die kan ik geruststellen. Een hotelreview zou nogal zuur zijn, aangezien ik wel eens de gewoonte heb om hotelkamers te delen met homo's, vrienden ongezien voorbij de balie te smokkelen, opgesloten te raken in het zwembad op het dak, en één keer, één keer hebben we ook de badkamer getrashed. Maar dat was een DUITSE badkamer, in DUITSLAND, en dat ding dat daar aan de muur hing, hing ook helegans niks goed vastgemaakt. Tot zover Darling Niki in de Bundesrepublik.
Een plaats waar ik nooit, met geen enkele homo in de hele homowereld (behalve S.) naartoe zou trekken, waar ik nooit iemand zou binnensmokkelen, waar geen zwembad op het dak is, en welke badkamer veels te veels te leuk is om te trashen, is de bed and breakfast Simon Says in het lieflijke Gent. De plaats word gerund door een aardige jongeman die, um, Simon heet. Van een verrassing gesproken, aye? Het betreft hier een kleurrijk huizeken in het sluizeken in Gent, waar twee luxueus ingerichte gastenkamers zijn. Wij sliepen al twee keer dezelfde kamer, de één, die met de mooie lamp en het fijne bad en het fijne bed, om heerlijk in te, slapen dus. Hoge plafonds, stijlvolle inrichting, mooi licht (ik word altijd gek van fout licht. But that's just me.) Oh, en eindelijk ook eens redelijke prijzen voor de minibar, zo goed!
's Morgens stommel je de trap af, recht in de coffee bar, waar Simon en zijn mooie, lieve vriendjes een heerlijk ontbijt voor je uitgeslapen neus zetten. Versgeperst fruitsap, honderd soorten muesli en beleg, eitjes en vers brood. Ik ontbijt nooit. Jamais de ma fackingue vie. Maar afgelopen zaterdag heb ik, met en plus een dijk van een kater en de smaak van whisky en absolut nog halverwege mijn strot, een godenmaal van een ontbijt naar binnen gespeeld. Bovendien zijn de muurschilderingen in de bar van Panamarenko, en zorgt Pana's lieve vrouwtje voor de heerlijke Hoorens koffie. O, en ze maken zo van die hartjes in het schuim op je cappucino! Ooooh en aaaah en wow.
Dus als je nog altijd treurt om de armen van mijn geliefde (jij misschien, klein kreng dat je bent? ahaha!), dan vind je minstens troost bij Simon Says. En de mensen die niet treuren, of die zelf een geliefde met armen hebben, die raad ik aan om zich, mét geliefde en mét armen naar Simon te reppen. Het is er nog heerlijker slapen dan op het bankje achter de dj-booth in de Make-Up.

Voor een feestagenda heeft onze lievelingsJarri al gezorgd. Als hij besluit toch niet te slapen op vrijdag, dan hopen we hem te zien op de openingsparty van de Blue& Friends Exposition in het Fomu in den Antwerp. En zaterdag reis ik naar Lola Bordello in het Hoge Noorden, om vet te zuipen, rond te stampen op Buraka Som Sistema en hele vieze liedjes te zingen. Dus voor jullie weekendentertainment zullen jullie zelf moeten zorgen. Jullie zijn grote jongens en meisjes.

Liefs,
Niki
xx.