Autopsiewopsieflopsie-pooh

Drie kussen van de juf en een bamikroket voor wie raadt wat ik gister gedaan heb! Iemand? Anna is gediskwalificeerd, want die weet het al. Nobody?
Ik heb gister au-top-sies gedaan! Als in: lijken, u weet wel, van dode mensen, heulegans opensnijden op een enge tafel en van dat gelig tl-licht. Ongelogen waar! Nu ja, het snijden en boren en breken en scheuren heb ik aan les vrais overgelaten, maar ik stond erbij en keek ernaar. En ik maakte screwdrivers voor de wetsdokter.
Veel mag ik er niet over vertellen, beroepsgeheim, geheim van het onderzoek, dit, dat, en maar professioneel klinken. Maar voor de dummies, de nieuwsgierigen, de sensatiezoekers en de morbide gestoorde perverten onder jullie, zal ik even uitleggen hoe zo'n au-top-sie in zijn werk gaat.
Stap één. Men neme een lijk, legge het op een ijzeren tafel (met water-, en most importantly geurafzuigsysteemdingesmachien). Dit lijk mag vers, mooi en menselijk zijn, maar ik had gisteren de enorme eer om ook twee lijken van een halve maand oud te mogen bijwonen. Zwart, geen oogbollen of hersenen meer, en duizenden, miljoenen, miljarden maden, si vous m'excusez la vulgarité. En de geur. De geur. Ik ruik ze nu nog als ik mijn ogen sluit. Ik ben niet het type dat zwijmelend daal gaat bij een drupje bloed, en ik kan best veel verdragen, maar die geur, de geur van een rottend lijk. Ik hoop, allerliefste lezer, dat jij die nooit zal moeten ruiken. Dat is mijn oprechte wens, en ik zal zo zal ik het ook op mijn kerstkaartjes dit jaar schrijven.
Het lijk wordt eerst uitgekleed, gewassen. Schaafwonden worden minutieus opgemeten, urine, sperma en bloed worden getest. Staaltjes worden genomen van de mond, de aars, de penis, de neus. Nadat de rug is dichtgenaaid, wordt de scalp opengesneden. De hoofdhuid wordt als het ware van de schedel gepeld en het gezicht dubbel naar voren geplooid. Dan komt de gespierde, getatoeerde autopsieassistent met zijn boor om de schedel te openen. Hersenen worden eruit gehaald, en onderzocht op bloedingen. Bij een overdosis coke heb je naar het schijnt een bloeding ter grootte van een pingpongbal in je harses. Aangenomen dat je dan überhaubt hersens hebt, that is.
Dan wordt de borstkas opengelegd, hart, longen, lever, darmen en wat daar nog meer zit worden eruit gehaald. Nadat er staaltjes in een klein vies potje worden bewaard, worden de organen doodleuk in een blauwe plastic vuilzak geflikkerd. Dat gaat op dinsdagmorgen de straat op, dacht ik, maar nee. Nadat alles uit de buikholte verwijderd is, gewogen en onderzocht, wordt de vuilzak gebruikt als opvulsel. Een beetje post mortem bodysculpting door wat in de zak te stompen, en hop, het zaakje gaat weer dicht.
Klinkt dit leuk? Het klinkt in elk geval niet zoals het is. Ik kan jullie niet beschrijven hoe de geur van javel en formol zich mengt met een rotte lijkgeur, hoe maden uit de oogholten blijven krioelen, welke sappen er opspatten als het mes in zwart-groen ontbonden vlees snijdt. Weet je, het is gewoon niet leuk. Echt niet leuk. En dat we in de politie-combi op weg naar huis een potje met vingers voor afdrukken meehadden op de achterbank, dat was ook niet leuk. Eigenlijk, als ik gewoon ophou met stoerdoen, het was gewoon vreselijk. Het was gruwelijk, en 's avonds in bed rook ik nog steeds die lijkgeur terwijl ik veilig in de warme armen van mijn geliefde lag. Ik heb hem doen beloven dat hij nooit dood zou gaan. En als hij het toch doet, boor ik zijn schedel open, de bastaard!