Elvis has left the building

Het leven, Friedrich Nietzche en het nieuwe album van Boys Noize hebben van mij een illusieloos mens gemaakt. En gelukkig maar, want geheel in de lijn van mijn levensverhaal, was de afgelopen week er één van weinig chocotoffs en ampele teleurstellingen.
Neem nu The Others. Ik hou van The Others, zonder zever. Ik hoor ze graag bezig en op de gemiddelde Blast Your Ghetto dans ik mijn in glittershort gehulde derrière off als deze meneertjes aan de platendraaier staan. Maar afgelopen donderdag speelden ze liftmuziek. Zara-paskamermuziek. Novotel-hotelloungemuziek. Fucking Hallmark- Get Well Soon- e-cardjesmuziek. Ik was uiteraard Not Amused, en koos het hazenpad naar beter oorden. Met name, mijn bed. Hasta la vista, fuckers!
Maar in het bordeel van de teleurstellingen, was het vrijdag spitsuur. (Als Arnon Grunberg mij toestaat om hem zo te parafraseren, en dat doet hij vast, die lekkere krollenbol!) In Hasselt was het namelijk weer Plee Festival, het grootste schijtfeest van het najaar. Behalve explosief kotsende tienermannekens, een rondtrekkende kudde Homo Marginalis en free friggin' cava viel er NOEGABOLLEN te beleven. Er was geen volk, geen sfeer en wat de Partyharders aan die draaitafel stonden te doen, mag Rotte Joost weten. Als Der Schmetterling die Nirvana-plaat niet had opgelegd, had ik hem al helemaal gepoetst. De plaat, dus. Woordspelingen Om Van Te Kokhalzen, part VI.
Nee, serieus, laten we deze pijnlijke situatie voor u en mij snel beëindigen door samenvattend te stellen dat ik zaterdag gewoon in mijn bed ben gekropen, liever dan nog een avond door te brengen in die erbarmelijke omstandigheden.
Als u nu denkt dat ik een negatieve, misanthrope cynicus ben, dan heeft u het uiteraard juist, maar geheel tegen mijn eigen ethos in wil ik jullie toch aanmoedigen om de vlam erin te houden. Een nieuwe week, nieuwe feestjes!
Gisteren lag ik Coraline te kijken, mét 3D-brilletje op, hoewel het een 2D-dvd was, dus begint het party-advies ergens halverwege de week.

-Woensdag, 30 september: Selah Sue, gratis en veur niet in aula Pieter de Somer, om 21 uur. Fijn, en ik zal u ook eens wat verklappen: er valt nu eenmaal niks beters te doen.
-Donderdag, 1 oktober: uiteraard weer een Baise les Etudiants in de Make-Up Club, maar voor wie eens wat anders wil is er ook het startfeest in het STUK.
-Vrijdag, 2 oktober: Onze lieve vriend Theo, die zich altijd dood schaamt als hij zich in een hotel moet aanmelden onder de naam Strip Steve, speelt in de Make-Up: Friday Beats. Niet te missen, homo's.
-Zaterdag, 3 oktober: Over homo's gesproken! Phenomena @Rumba. Mijn vriendje durft er niet naar het toilet omdat iedereen meekijkt, maar wat een heerlijk klein feestje! Voor homo-haters en dubstep-lovers is er evenwel ook Rotation in Gent. Je ziet maar. O, en voor de dinosaurussen en kleine hechtelse jongetjes met waanzinnige kapsels onder ons, is er ook nog oldskool techno in der Machine.

Of u kan natuurlijk ook, net als mij, hoestend en snotterend door het huis strompelen in een ouwe Beatles t-shirt. Eens iets anders, en waarschijnlijk even leuk.

They said we'd never make it.

Maar ik zeg van wel!
Ik denk dat mijn hart geheeld is, nu ik een zo een leukerd heb ontmoet.
Hij is laaaanger dan ik, en leuk leuk leuk en leuk.

Misschien moet ik er nog niet teveel over schrijven, maar hij komt wel op mijn kroegenbdayparty ( dat is dus niet de 10e, maar wel de zevende.)
O, leuk! En dan gaan we heel veel drinken, en dan worden we dronken en dan is hij
zo écht heel leuk, en dan redt ie mij en dan komt alles goed.

Hihi.

http://www.youtube.com/watch?v=SJnJeQEKIto

.29

Lights will guide you home, and ignite your bones...

between dreams

De vakantie is gedaan, 't schoon leven is gedaan. Of eigenlijk herbegint het terug, want: Leuven! Ons Darling Niki heeft u al ingelicht over de places to be deze week, dus dat moet ik al niet meer doen. Ik schuif nog wat nieuwe mp3tjes onder de deur van uw kot en zorg ervoor dat u uw bankrekening weer plundert om tickets te kopen voor concerten. So very sweet of me.

Au Revoir Simone - Another Likely Story (Aeroplane Remix)
Ik kan het bijna zelf niet geloven, maar het is toch waar: er komt wel degelijk goeie muziek uit ons Belgenland. Dan heb ik het over het duo Aeroplane, twee Belgische heren die al enkele singles uitgebracht hebben en als remixers door blogs wereldwijd op handen gedragen worden. Nieuwste telg uit hun remix-serie is een remix van de tweede single van het nieuwe album (Still Night, Still Light) van de synthpop-meisjes van Au Revoir Simone, en damn it's hot. Begin oktober staan de dames van Au Revoir Simone in de Botanique, met niemand minder dan CALLmeKAT als voorprogramma.

Basement Jaxx - Saga
Basement Jaxx hebben 'n nieuw album uit, 'Scars'. Eerste single 'Raindrops' werd een aantal maanden terug het wereldwijde web ingegooid en klonk alvast erg veelbelovend, maar het album is een heel erg pijnlijke rit met 'n heleboel littekens (scars, no pun intended). CTRL + A + DELETE dus. Maaaaaaaaaaar 'Saga' is wel 'n houdertje, en dat is enkel en alleen - ja, ènkel en àlleen - door onze godin Santigold (stiekem zeg ik toch nog altijd Santogold).

The Very Best - Yalira
Esau Mwamwaya + Radioclit = The Very Best = experimentele afropop = hot stuff. Openingsnummer Yalira van het debuutalbum 'Warm Heart of Africa' asks for more.

The Golden Filter - Thunderbird
Last but certainly not least, The Golden Filter. So addictive. Nieuwe single is volgende week uit, maar ik lever het jullie nu al, want het is gewoon té goed. Helaas wel vrij slechte kwaliteit (128 kbps), maar ik beloof dat ik de 320-versie lever van zodra ik 'm in m'n bezit heb. We should all marry The Golden Filter. Thunderbird <3. enjoy. :) xx

He's got...

A girl...



heartbroken, beat up and sober. I hate life.

Faster pussycat, kill! Kill!

Ik wil niet ouder worden dan 27, maar als ik dan toch oud moet worden, word ik en passant ook maar even dik. De liefde van mijn leven is een roker met astma, dus als ik op mijn vijfenveertigste al weduwe word, rest mij geen keuze dan mijn derde leeftijd te vullen met pateekes en éclairrekes, chocomoussekes en chocoladetaarten met slagroom.
Elke dag om kwart over twee zal ik mijn poedel Emile, een corpulent geval met valse kleine loederoogjes, aan zijn diamanten leiband meesleuren naar de bakker op de hoek. Dan zal ik mij neervleien op mijn vaste stoeltje aan het raam, en terwijl ik door mijn dikke plastic leesbril naar buiten staar, zal ik kilo's en kilo's zoetigheid naar binnen steken. Als ik pudding of crème au beurre zal morsen op mijn mantelpakje met luipaardmotief, zal ik het met een goudomringd worstenvingertje wegvegen en stil genietend het restje van mijn kleine dikke mollenpootje likken. En als ik dan oud en dik zal zijn, met een paarse permanent en roze pluchen pantoffels, dan zal ik mannequin worden.
Als je dat een raar idee vindt, dan raad ik je ten stelligste aan je flakey ass naar Londen te haasten. It's fashion week, bitches! De boodschap is duidelijk: steek een koppel shoulder pads in je t-shirts, haal je denim door de mangel met een goeie scheut acid en rock de eighties alsof je Quincy Jones zelve bent. MJ is dead, long live MJ!
Maar wat, zult u mij nu vragen, wat ga je daar dan doen in je Future Fat Granny-hoedanigheid? Awel, de show van Mark Fast lopen begot!
Mark Fast is een rijzende ster aan het modefirmament, die voor deze lente/zomer de Londense catwalk vulde met sexy gebreide kleedjes, Erin Brockovitch-ige gecropte bloesjes en ienieminimini-rokjes. O, en hij gaat blijkbaar ook een lijn beginnen bij Topshop, dus dat is allemaal mighty fine. Wat nog mightier fine is, Mark Fast heeft een gloeiende bloedhekel aan conventies en clichés. And he likes a gal with some meat on 'er bones. Dus wat beslist Mark Fast opeens, à la minute, net voor hij zijn modellen de catwalk opstuurt? Send in the fat chicks! Et voilà, daar wagen opeens een stel Rubensiaanse schoonheden hun krappe maat 42 op de catwalk! Londen très choqué, stylist en casting director helemaal berserk, Mark Fast- Fashion Government 1-0.
Mark Fast is echter geen eenzame Don Quichote. De aanstoker van deze diversity dinges is madam Caryn Franklin, u weet wel, die van i-D en how to look good.com. Madam Caryn, zelf een ranke slanke fashion bitch, is goed ziek van alle jonge, uitgemergelde Huppeldepuptova's die vanuit het Oostblok zonder eten recht op onze catwalks rollen. Ze porde daarom acht jonge designers aan om het woord 'shape' een nieuwe dimensie te geven. In dit geval vooral dus de tweede dimensie, als u me vat. Dames met buikjes, dames met rimpeltjes, dames met dikke vette kuiten en blubberende bovenarmen, volgens deze nieuwe generatie ontwerpers is iedereen mooi.
Denk er vooral het jouwe van, lieve dikke of dunne lezer, maar één ding is zeker. Deze nieuwe trend is in elk geval verfrissend, en dan heb ik het niet alleen over de adem van de modellen, die voor één keer eens niet naar lege magen ruikt.

PS. Het nieuwe academiejaar is begonnen, tijd om boeken te kopen en te doen wat echte studenten doen: feesten! Dit is het plan voor deze week:
Dinsdag 22 september: Temposphere @Rumba. Omdat we het jaar nu eenmaal graag grand style beginnen.
Woensdag 23 september: Student Kick-off Afterparty@Make-up. Omdat een het gratis feestje met schattige dj's in de mooiste kelder van Vlaanderenland is.
Donderdag 24 september: Da Funk@Rumba. Omdat iedereen houdt van apies en steengoeie feestjes.
Vrijdag 25 en zaterdag 26 september: Play Festival@MOD. Omdat je je eeuwig slecht gaat voelen als je dit mist. Seriously.
En als je dat allemaal nog niet genoeg redenen vindt: omdat ik er ga zijn. Met mijn fles Jack Daniels.
All my lovin',
x D.N.

I love Buddy Holly,

maar ik haat van die fuckers die denken dat ze hun digitale kut foto's moeten gaan bewerken, zodat het lijkt op een "analoge lomo foto". Alléé nu da doede toch niet. Koop uzelf een freaking Holga van 75euro en uw foto's zien er zelfs duizend keer beter uit.


Oké het ontwikkelen is wel een beetje aan de dure kant. Maar het is echt wel de moeite waard. En als je echt zo slecht bent dat je je foto's nog giga veel moet gaan liggen croppen om een mooie foto te hebben, laat dan de analoge kleurtjes er ook maar af. Een lomo moet trouwens ook niet perfect zijn. Door er amateuristisch mee om te springen, bekom je vaak juist hele leuke effecten.


Zeker als je vergeet door te draaien en je foto's aan de zijkanten laat overlappen of met twee verschillende kleuren na elkaar flitst over dezelfde foto. Zonder dat daar een stom kut programma bij te pas komt. Also, lomo loves the sun. Je krijgt er van die lekkere brand plekjes mee op je foto's, of gewoon zwarte plekken die uitgefreten zijn.

So next time, go analogue not fucking digi-fucking-fake-alogue.

BOO YA

Het was afschuwelijk

wat een kutblinddate. Het was niks.
Doodsaai and the perfect thing parents would want for their little girl.

Hij wilde spelletjes doen en hij deed aan sport en hij had een prémaster gehaald op iets moeilijks wat ik nu alweer vergeten ben... Zijn hobby was bergwandelen en hij zou nooit zoveel drinken dat ie delen van een avond zou vergeten.

Can somebody get me something nice please?

Love love love you everso.

Get ready fot his shit nigger!

Veo veo! Ik heb het gevonden, Valle valle !

Ik heb woensdag een date met T, maar ben in mijn hart nog stil verliefd op L.
Dat geeft niet, ik zal het niet verder vertellen, wat niet weet wat niet duurt, ik hoop alleen dat ik, wanneer ik T ken, en ik vind hem leuk, of ik doe alsof, dat ik dan niet m eer steeds over L zal dromen. Vannacht weer. Vannacht heb ik zeer gek gedroomd.

Checkke te checkke te checkke, checkke te checkke te cheee.

Verder heb ik absoluut weinig nieuws, niks eigenlijk. Ik hoop in de herfstvakantie naar Zuid Frankrijk te gaan, of liever nog Barcelona of Lissabon. En ik wil Spaans leren en mijn Italiaans verbeteren. Maar ik vind Spaans geiler. Ook al vind ik dat een vies woord en leef ik mijn leven naar het woord en de daad van Hij die mijn Heiland is en mij mijn wegen zal lijden.
Alcohol.

Momentje...

( Anna est retournee avec un petit verre de vin rouge)

Dus, ik ga verder... Ik ben verliefd op hem. Maar hij weet het niet. En ik denk en ben bang dat hij het stom vind. De kans dat hij hetzelfde voelt, of hetzelfde gevoeld heeft, is natuurlijk minimaal.
Maar toch. Ik droom over hem. Heb over hem gedroomd. Dat is toch... gek?
Op zijn minst. Ik heb dus weer drank. Dus ik drink weer.

The earth song. Natuurlijk moeten we beter voor de aarde zorgen, en voor onszelf, en voor de mensen om ons heen. Maar wie zorgt er voor ons? Ik wil iemand, die hmmm, die er is als ik er niet ben. Als ik, ver weg ben en die me dan weer naar de grond haalt. You'll never walk alone, zeggen ze, maar je loopt wel alleen. In feite, leeft een mens alleen, altijd. Remi.
Met zijn aapje. Ik ben eigenlijk bang van apen. En ook van kikkers. Maar dat terzijde.
Ik hoop dat ik verliefd word op T, maar ik denk het niet, ik ga hem dan vergelijken met L.

Toen ik L ontmoette in F ( No worries, het is een brit, geen DUITSER), hebben we twee hele dagen met elkaar doorgebracht ( No worries, er is niks onchristelijks gebeurd), en de mensen met wie we omgingen dachten bij nader inzien dat we een stelletje waren ( Minchia, S, dimmi perche? Vero voglio so con lui... ). Nadat ik hem had afgezet op het vliegveld van F, dat heel grote glazen vliegveld, liep ik terug over de lange, lange voetgangerspaden daar, over die platte roltrappen, die vast niet platte roltrappen heten, maar een absoluut luxere naam hebben en die zeker ook verdienen. Goed, ik liep daar dus, en ik voelde me leeg. En alleen. Zo alleen en zo leeg heb ik me nooit eerder gevoeld, wanneer ik iemand nog maar 2 dagen kende. Dat is toch gek?

Daarna dacht ik, ach, laat het gaan. Maar het gaat niet weg. Het blijft er. Moet ik het hem nu vertellen of beter niet? Als ik het hem vertel, dan lacht hij me misschien uit. Maar we mailen wel, ook wel vaak. En hij zegt dat hij het altijd leuk vind wanneer ik hem mail. En zijn mails zijn altijd langer dan die van mij.

What to do when it's just not with you?

Aqui Para Voces!

Autopsiewopsieflopsie-pooh

Drie kussen van de juf en een bamikroket voor wie raadt wat ik gister gedaan heb! Iemand? Anna is gediskwalificeerd, want die weet het al. Nobody?
Ik heb gister au-top-sies gedaan! Als in: lijken, u weet wel, van dode mensen, heulegans opensnijden op een enge tafel en van dat gelig tl-licht. Ongelogen waar! Nu ja, het snijden en boren en breken en scheuren heb ik aan les vrais overgelaten, maar ik stond erbij en keek ernaar. En ik maakte screwdrivers voor de wetsdokter.
Veel mag ik er niet over vertellen, beroepsgeheim, geheim van het onderzoek, dit, dat, en maar professioneel klinken. Maar voor de dummies, de nieuwsgierigen, de sensatiezoekers en de morbide gestoorde perverten onder jullie, zal ik even uitleggen hoe zo'n au-top-sie in zijn werk gaat.
Stap één. Men neme een lijk, legge het op een ijzeren tafel (met water-, en most importantly geurafzuigsysteemdingesmachien). Dit lijk mag vers, mooi en menselijk zijn, maar ik had gisteren de enorme eer om ook twee lijken van een halve maand oud te mogen bijwonen. Zwart, geen oogbollen of hersenen meer, en duizenden, miljoenen, miljarden maden, si vous m'excusez la vulgarité. En de geur. De geur. Ik ruik ze nu nog als ik mijn ogen sluit. Ik ben niet het type dat zwijmelend daal gaat bij een drupje bloed, en ik kan best veel verdragen, maar die geur, de geur van een rottend lijk. Ik hoop, allerliefste lezer, dat jij die nooit zal moeten ruiken. Dat is mijn oprechte wens, en ik zal zo zal ik het ook op mijn kerstkaartjes dit jaar schrijven.
Het lijk wordt eerst uitgekleed, gewassen. Schaafwonden worden minutieus opgemeten, urine, sperma en bloed worden getest. Staaltjes worden genomen van de mond, de aars, de penis, de neus. Nadat de rug is dichtgenaaid, wordt de scalp opengesneden. De hoofdhuid wordt als het ware van de schedel gepeld en het gezicht dubbel naar voren geplooid. Dan komt de gespierde, getatoeerde autopsieassistent met zijn boor om de schedel te openen. Hersenen worden eruit gehaald, en onderzocht op bloedingen. Bij een overdosis coke heb je naar het schijnt een bloeding ter grootte van een pingpongbal in je harses. Aangenomen dat je dan überhaubt hersens hebt, that is.
Dan wordt de borstkas opengelegd, hart, longen, lever, darmen en wat daar nog meer zit worden eruit gehaald. Nadat er staaltjes in een klein vies potje worden bewaard, worden de organen doodleuk in een blauwe plastic vuilzak geflikkerd. Dat gaat op dinsdagmorgen de straat op, dacht ik, maar nee. Nadat alles uit de buikholte verwijderd is, gewogen en onderzocht, wordt de vuilzak gebruikt als opvulsel. Een beetje post mortem bodysculpting door wat in de zak te stompen, en hop, het zaakje gaat weer dicht.
Klinkt dit leuk? Het klinkt in elk geval niet zoals het is. Ik kan jullie niet beschrijven hoe de geur van javel en formol zich mengt met een rotte lijkgeur, hoe maden uit de oogholten blijven krioelen, welke sappen er opspatten als het mes in zwart-groen ontbonden vlees snijdt. Weet je, het is gewoon niet leuk. Echt niet leuk. En dat we in de politie-combi op weg naar huis een potje met vingers voor afdrukken meehadden op de achterbank, dat was ook niet leuk. Eigenlijk, als ik gewoon ophou met stoerdoen, het was gewoon vreselijk. Het was gruwelijk, en 's avonds in bed rook ik nog steeds die lijkgeur terwijl ik veilig in de warme armen van mijn geliefde lag. Ik heb hem doen beloven dat hij nooit dood zou gaan. En als hij het toch doet, boor ik zijn schedel open, de bastaard!